Bij de bibliotheek heb ik "Gordon Ramsay, creaties van een meester- chef" (Tirian, 2000) geleend. Ik vond het niet nodig het boek te kópen, want Gordonnetje is al commercieel genoeg van zichzelf en heeft mijn geld feitelijk niet nodig... en ík wel! Bladerend door het dikke kookboek stuit ik op een smakelijk uitziend rabarbertaartje en besluit dat dit weer eens wat anders is dan de doorsnee rabarbercompôte die je schijnbaar altijd krijgt als je iets van rabarber probeert te maken:
De goedkope Aldi countrycookies (het zijn volgens mij precíes dezelfde koekjes als de duurdere AH countrycookies) worden verkruimeld en vermengd met gesmolten boter. Dit vormt de bodem. Daarop gaat een rijke slagroom, crème fraîche, roomkaas vulling met zest. Ik heb altijd al gevonden dat de kleine zwarte pitjes van het merg uit een vanillestokje een ongelooflijk sjieke additie zijn voor een dergelijke vulling; en Gordon vindt dat schijnbaar ook.
Het geheel staat binnen geen tijd in de koelkast op te stijven, met een keurig randje van in suikersiroop geblancheerde stukjes rabarber. Ondertussen bereid ik (dan toch) een compôte van rabarber, die uiteindelijk als topping over de roomvulling wordt uitgespreid. Toefjes slagroom (ach wat; het is tóch al een 'klein' calorieënbommetje): klaar. We eten het taartje als dessert en ik snijd het taartje (15cm) royaal doormidden. Mijn lief en ik verorberen elk een helft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten