Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

30 november 2010

Route NL: Weduwe Joustra Beerenburg

"When in Sneek, do as the Snekers". En als ìk een Sneker was, dan zou ik menig vrij uurtje bij Weduwe Joustra Beerenburg op de bo- venverdieping te vinden zijn... Waarom? Nou,

In 1645 begon Hendrik Beerenburg in Amsterdam een groothan- del in kruiden. De schippers van de skûtjes, die met ladingen mest naar de bollenstreek voeren, kochten deze 'maagkruiden' en lieten ze trekken op jenever of brandewijn. Het aftreksel kreeg de naam 'Beerenburg' en werd gebruikt als medicijn. Herbergiers zagen ook wel heil in het kruidenbitter en zo werd het weldadige drankje in Friesland een regelrechte regionale hit.
Ruim twee eeuwen later, in 1864, start weduwe Anjette Joustra in Sneek aan het Kleinzand (nr. 32, waar de winkel nog altijd staat!) met het maken van Beerenburg. Haar man is onlangs jong komen te overlijden en zij is met vier kinderen achtergebleven. Het voor haar samengestelde kruidenpakket trekt zij vier weken op zachte jenever en zo wordt het tot op de dag van vandaag, op dezelfde plek (achter de winkel) gedaan. Nu door haar achterachterachter- kleindochter; dat zijn zes generaties onafhankelijke vrouwen!

'Tuurlijk. De winkel is prachtig. Achter de kassa een hoge toog vol flessen likeur en overige alcoholdistillaten. Een kruikje klassieke Beerenburg verlaat voor €12,90 de winkel (en dan heb je de áller- grootste) en verder koop je hier 'Beerinnenburg', jonge jenever, speculaas-of cranberrylikeur (vanaf €5) en 'Hollands genoegen'. Allemaal van eigen makelij! Maar welke te kiezen?? Of we anders even willen proeven? Boven de winkel is een museumpje ingericht en daar zouden ook wat open flessen staan. En dát willen we na- tuurlijk wel!

De houten deur naar boven wordt opengehouden en dan zijn we alleen op de bovenverdieping. Met rechts van de trap een extra lange tafel met daarop veel, héél veel geopende flessen. Als ik zeg een stuk of vijftig, overdrijf ik waarachtig niet. In ruil voor dit heerlijks mag je een bijdrage in de pot stoppen. Links van de trap is de opkamer, waar je kunt zitten en nóg meer kunt drinken. Jee. Hallo! Gaaf!! En maar goed ook, want mijn smaakpapillen blijken 'Hollands genoegen' (koffielikeur) en de speculaaslikeur bij vérre te prefereren boven het klassieke kruidenbitter. Hoezo aanrader?!!

21 november 2010

Veggieburger op vegetarische vrijdag

In de tweede Allerhande van dit jaar stond dit recept voor een vegetarische burger, zoals deze geserveerd wordt in restaurant 'Relish' te New York. Op internet stonden lovende recensies ("just had the tastiest veggie burger ever") en dus leek dit mij het per- fecte avondmaal voor een vleesloze vrijdag.

Simpel: maak een grove puree van een groot blik uitgelekte kikker- erwten en een dito blikje maïs. Hier een fijngesneden bosuitje (of twee, of drie) en een gesnipperde (gele) paprika doorheen mengen en dan rúim kruiden. Want kikkererwten uit blik - hoe dol ik ook ben op kikkererwten - maar kikkererwten uit blik, dàt smaakt bijna nergens naar. Dus strooi ik met ruime hand kurkuma, komijn en kerriepoeder door mijn mengsel en ben ik zeker niet zuinig met peper en zout. Proeven, wat (gerookte) paprikapoeder erdoorheen en dan moet het maar zo. Het is immers "the tastiest veggie burger ever"... Burgers vormen, goed door de paneermeel wentelen en afbakken.

Met wat sla en gebakken uienringen op een knapperig broodje (uit de oven), ziet het er lekker uit. En ach, het is ook best wel te eten, hoor, maar feitelijk blijft het smakeloze kikkererwtenpuree met teveel kruiden. Het is pas wanneer ik een flinke dot Joppiesaus over de (veel te dikke) burger verdeel dat ik enthousiast begin weg te happen. Misschien dat ik toch maar eens naar New York moet, dan, ooit.

20 november 2010

Witte eierkoeken

De wat?! Wítte eierkoeken? Sorry, wàt?! Ze liggen per vier in het vak bij Jumbo, naast de bakkerspepernoten en de verse broden, en kosten €2,39. De geur ervan doet denken aan kokosmakronen en de onderkant ziet eruit als ouwel (maar is dat niet). Het zijn lekker knaaïerige eierkoeken die zéker naar eieren smaken maar verder volledig aan luchtige bitterkoeken doen denken (maar dan zonder de bittere amandelsmaak)!

(update 29-11-2010)
Deze witte eierkoek (en -koekjes) ligt in Groningen in de bakkerijen als 'pleverkoek' (of 'pleverkouk').

17 november 2010

Groentecrumble

Dit is nou een ècht schoolvoorbeeld van zo'n ongelooflijk simpel, snel recept dat na enige oventijd een zeer groenterijk, smakelijk gerecht oplevert. De geringe handelingen bestaan eenvoudigweg uit het (dakpansgewijs) stapelen van plakken aubergine, courgette en ringen ui in een hittebestendige schaal. Hierover een bak kers- tomaten en een blik tomatenblokjes verdelen en er, puur voor de smaakkick, vervolgens met ruime hand fijngesneden Italiaanse kruiden (salie, oregano, tijm en/of basilicum) en twee tenen ge- perste knoflook over strooien. Afkruiden (met peper en zout), besprenkelen met olijfolie en de schaal volledig bedekken met crumble-to-be (ontkorst (wit)brood en (wal)noten in de keuken- machine tot grove kruimels bewerkt).

De hele mikmak gaat dik een half uur de gloeiendhete oven in, tot de korst goudbruin en knapperig is en de groenten in het heerlijke vocht gaar zijn gesmoord. En zo'n lekkere schotel heeft weinig meer nodig dan een pluk verse rucola en een smeuïg worstje (of 'n vegetarische variant daarop).

14 november 2010

Fruithapje

Als ik me bij tijden zwak, ziek en misselijk (lees: sneu) voel, en het liefst in een slaapzak op de bank tekenfilms zou gaan liggen kijken; maak ik voor mezelf nogal eens dit fruithapje. Een geprakte banaan vermengd met een (grof)geraspte appel, een uitgeperste sinaasap- pel en een verkruimeld beschuitje. Fris, fruitig, vitaminen, fijn. En zó sneu, dat mijn eigen gemoedstoestand direct weer meevalt.

08 november 2010

Konijnenstoof

In de Franse Auchan heb ik een konijn gescoord! Een 'lapin entier' gevild en wel, maar met de kop (hoewel zonder oren) er nog aan. De tong van het beest hangt nog lusteloos uit zijn betande bek, en het dier komt met ingewanden en al (lever, nieren, hart) keurig verpakt in plastic op schaal. Voor acht euro nog wat mag ik het konijn meenemen naar de keuken van een vriendin waar het in een stoofpot gaat verdwijnen:

In plaats van oerbier (Us Heit) heb ik De Koninck 'speciale Belge' gekocht en verder is het een kwestie van sudderen. Lijkt het. Want een stoofpot kook je traditioneel van botloze stukken vlees en om nou te zeggen dat mijn konijn botloos is, nee, dàt niet. Ik besluit zoveel mogelijk vlees van de botten af te snijden en de restanten om en om bruin aan te bakken. Dus zit ik een konijn uit te benen. Met een aardappelschilmesje (want een ander mes is er hier niet...) En ik twijfel nog even of ik de konijnenkop aan de kat zal voeren, of anders in een schoenendoos zal begraven, maar de groenbak blijkt de simpelste oplossing. En wèg zijn de starende oogjes.

De konijnstukken worden met plakken ontbijtspek aangebraden in boter, waarna twee grofgesneden uien en twee fijngehakte teentjes knoflook erbij gaan, samen met vijf laurierblaadjes, fijngesneden verse salie, tien takjes verse tijm, zes eetlepels zilveruitjes (en een eetlepel zoetzuur vocht), enkele zwarte peperkorrels, ruim tien jeneverbessen en ten slotte het botloze konijnvlees in stukjes. Na toevoeging van 190ml wildfond (Delhaize), 2dl water, één middel- grote geschilde pastinaak in stukjes en 1 pijpje De Koninck mag het geheel drie uur stoven op laag vuur.
Vervolgens haal ik de botten uit de pot en schraap al het vlees er af. Dit gaat met een flinke zure appel (Jonagold) in stukjes, twee met mosterd bestreken plakken honingkoek en nóg een flesje De Koninck terug in de pan en mag nog een half uurtje pruttelen. De stoofschotel wordt geserveerd met gestoomde sperziebonen en smaakt naar 'een lange boswandeling' (waarbij ik me een jachthut voorstel waar we tijdens een beginnende plensbui binnenstappen, de bemodderde schoenen uitkloppen, een boswachter nog net het rokende jachtgeweer zien wegzetten en vervolgens aanschuiven naast het knappend haardvuur, voor de 'plat du jour'). Het blijkt het soort avondeten waar de door herfstvirus gevelde tafelgenote direct van opkikkert.

Ik krijg alleen dat zielige liedje niet meer uit mijn hoofd: "Bright eyes, burning like fire. How can the light that burnt so brightly suddenly burn so pale, bright eyes." Misschien toch maar een doosje gaan zoeken?!

O'Cool

In al die keren dat ik er binnen rondliep, was er nooit veel volk in de O'Cool. En dat is nu niet anders; in dit filiaal bij Wetteren (B) lopen welgeteld één stuks personeel (vakkenvulster en cassière) en ik rond....

O'Cool is een Belgische supermarktketen, die inmiddels al twintig jaar bestaat en zijn pijlen richt op het diepvriesassortiment. Hier kom je met je koelbox om ingevroren taarten, soepen, ijs(blokjes), groenten, vissen en vlees te kopen. Of met andere woorden: bij de O'Cool is bijkans alles te koop wat maar bevroren kan zijn. Tegen een Belgische prijs, waar de prijsvechters in Nederland geen brood van zouden lusten. Hoewel een ijzige supermarkt in het Vlaamse schijnbaar ook niet kan leven van diepvries alleen, en dus hebben de meeste O'Cool filialen ook nog een verfijnde selectie thuisbak, mineraalwaters, wijnen, gedroogde pasta en jams. En liggen er daarbij op de plankjes die nog boven de vrieskisten pasten diverse sauzen, flesjes bier, verschillende oliën en azijnen (tomatenazijn is in de promo voor €2,50) én het complete kruidengamma van (SOS) Piet Huysentruyt.

Hoewel het enige dat ik écht nodig heb, maandverband is, en dàt verkopen ze hier nou dan weer net niet!