Ontwapenend eerlijk kom ik deels terug op mijn aanvankelijke aantijgingen tegen Plenty. Want de recepten van Ottolenghi laten zich schijnbaar niet met één blik doorgronden en nu ik meer en meer uit het boek kook, word ik gaandeweg enthousiaster.
Hoewel de bereiding van deze 'preikoekjes' toch duidelijk meer tijd in beslag (haha) neemt dan lezen van het recept impliceert. Geen half-zes-ik-heb-honger klusje, tenzij je rond 21.00u wilt eten... En zo wordt mijn zaterdag dessert van port en kaasjes onverwachts het hoofdgerecht, maar heb ik het zondagdiner ruimschoots op tijd klaar staan.
Op het bord zien de groentepannenkoeken eruit als bruingebakken schnitzels in een flinke plas gesmolten kruidenboter. De saus knalt kruidig en zuur door alles heen, dus een beetje is genoeg. Want het subtiele preikoekje heeft niet zoveel nodig, met zijn licht zoetige smaak. Jammer alleen dat deze preikoeken niet echt knapperig bakken. Maar het proeft als pannenkoek+.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten