Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

27 mei 2013

Yogi Tea (classic)

Yogi Thee® is de eerste en bekendste ayurvedische kruidenthee. De klassieke variant (kaneel en specerijen) ruikt al goed vanaf het moment dat het plastic eraf is. Yogi Tea® zegt principieel een zo hoog mogelijke kwaliteit ingrediënten te gebruiken en te streven naar bescherming van de natuurlijke hulpbronnen op aarde. De in- houd: 50% kaneel, kardamom, gember, kruidnagel, zwarte peper. Ze noemen het 'kruidenthee' maar er zit dus geen daadwerkelijke théé in een pakje Yogi Classic. Een pakje thee tikt af rond de €3 (voor zeventien zakjes); dat is kostbaar maar het waard. Want de thee smaakt vol aromatisch, warm, kruidig, pittig, heerlijk. Op de onderkant van de verpakking staat een yoga-oefening beschreven. Maar dat is wel onhandig thee drinken tegelijkertijd...

Ahmad Green Tea

Groene thee bevat catechinen en deze stimuleren de zogenaamde 'thermogenese' (het verbrandingsproces dat optreedt als gevolg van het metaboliseren van voedsel) en catechinen verhogen de vetverbranding van het lichaam. Ze hebben een zeer sterke anti- oxidatieve én antibacteriële werking. Groene thee zou verder het kankerrisico doen dalen en hartkwalen kunnen voorkomen; deze drank reguleert de bloedsuikerspiegel, verlaagt cholesterol, be- schermt hersencellen tegen afsterven (en vertraagt ziektes als Alzheimer en Parkinson); én groene thee zou een antidepressieve werking hebben. En-zo-voorts. De gezondheidsvoordelen van deze bijzondere thee lijken door empirisch onderzoek keer op keer be- vestigd te worden (nu.nl).

Er zijn dus vele redenen om groene thee te drinken maar het is wel een 'acquired taste'. Ik zelfs, als ware theeliefhebber, moest mezelf trainen de karakteristieke smaak, die mij in het begin vooral aan gras deed denken, te waarderen. Want ik drink mijn thee natuurlijk puur zonder suiker of zoetstof! Maar zoals uit divers onderzoek is gebleken; je moet iets minstens zeven keer 'proeven'. En voor mij bleek dat waar voor olijven, champignons en groene thee. Deze 'Green Tea' van Ahmad (Persepolis, €3,95 voor een doos met 100 zakjes) bevat goede kwaliteit matcha thee en heeft een delicate smaak die alleen te sterk is als het theezakje te lang in het water hangt. Op de achterkant staan zowel de verpakkingsdatum als de 'best tot' datum.

24 mei 2013

Chocoladekoekjes met 'dulce de leche'

Twee-vliegen-in-één-klap-koekjesbak. Ik vind sowieso dat ik een lieve collega die mij meermaals op vrijdagmiddag heeft geholpen tòch nog op tijd klaar te zijn (door mij werk uit handen te nemen); moet bedanken met iets speciaals (en welke betere gelegenheid om de oven aan te zetten, is er? me dunkt: geen!) Op internet vind ik al snel precies het ding: chocolate cookies with dulce de leche. Deze koekjes worden aldaar geroemd als "the best cookies ever!" en dat geloof ik graag als ik naar de prachtige plaatjes kijk van craquelé bruine koekjes waar de lichtbruine melkkaramel aan alle kanten uitdruipt... En als ik van de veelheid aan koekjes er een stuk of wat apart houd, kan ik hiermee wellicht de klusmannen motiveren die tijdens mijn werkdagen mijn huis op de kop zetten in een nog vijf weken durende kozijnen-en-dubbelglas-megaklus. Want een beetje paaien kan nooit kwaad.

Lekker recht-toe-recht-aan recept wat er voor zorgt dat ik vanaf start binnen twee uur 55 koekjes heb in vier bakladingen van elk ongeveer 12-15 minuten. In de opwarmende oven smelt ik in een grote metalen bak boter, suiker, cacao en chocola (ik gebruik een bonbonbloc, want dat is alles wat ik - gelukkig - aan chocola in huis heb). Door deze "chocolademodder" roer ik eieren en 'fleur de sel', en vervolgens bloem en bakpoeder. Half uurtje laten rusten in de koelkast en dan balletjes draaien en deze pletten. Met een schep dulce de leche erop (zoveel mogelijk), kan het deeg dicht worden gevouwen. En bakken maar. Vers van de bakplaat zijn de koekjes nog vrij zacht, maar afkoelend op een rooster worden ze al snel harder. Wel een beetje moeilijk timen dus, qua bakken.

De chocoladehompen uit mijn oven zijn niet zo esthetisch fraai open gebarsten als de koekjes van het voorbeeld. Het deeg loopt veel minder uit dan je zou verwachten. Wel fijn dat de hete 'dulce de leche' niet vloeibaar wegstroomt maar vrij vast blijft. Eén blikje heerlijke melkkaramel van 397 gram blijkt precies genoeg voor een verdubbeling van de hoeveelheid ingrediënten. Eerder had ik al een paar blikjes gecondenseerde melk van Friesche Vlag (drie uur) inge-kookt en een nog altijd gesloten blikje is evenzo lang houdbaar, dus je kan meerdere blikken 'dulce de leche' tegelijk maken. Voor als ze komen klussen, bijvoorbeeld ;)

De gebakken koekjes zijn zacht indrukbaar en deels knapperig. Ze hebben de lekker knaaierige textuur van een bitterkoekje en een bitterzoete stevige cacao chocosmaak. Maar dan die vulling: vol romige melkkaramel. Mjam. Hélemaal perfect met enkele korrels (kwalitatief) zout bovenop (dan geen zout door het deeg mengen). Mijn collega's zijn verrukt van de bijzondere koeken en suggereren dat ik maar een bakkerijtje moet beginnen. Zelfs hij die echt nooit snoept, permitteert zichzelf één koekje (lees: twee!) En bij thuis- komst blijken de klusmannen flink opgeschoten. Ik ook weer blij.

(update 26.05.2013)
Na twee à drie dagen blijken de koekjes niet meer krokant, maar wél heerlijk 'chewy'. Eigenlijk nog beter.

20 mei 2013

Persepolis

De ingang van winkel Persepolis [spreek uit: pèr-SEH-pô-liss] op Kanaalstraat 82 (te Utrecht) is weinig opvallend in de veelheid aan uitgestalde groenten en fruit in de rest van de straat. Tussen de andere toko's valt het niet op dat je hier verse sinaasappelsap en stukken verse ananas kunt aanschaffen, maar de kenners, de ware foodies en thuiskoks, wéten dat je binnen bijna alles van je gading vindt. Behalve dan marsepein en amandelspijs, maar die zou je best zelf kunnen maken want amandelpoeder (300g à €2,95) en bittere amandelen (!) verkopen ze hier dan weer wél.

Bij binnenkomst links open koelvitrines met verse kruiden (een uitgebreid standaard aanbod en soms rariteiten als verse lavendel 75g €2,25), verschillende pepertjes, exotisch fruit (als erg verse vijgen), een keur aan paddenstoelen (shiitake, oesterzwammen, cantharellen, portobello's en king bolette!) en afhankelijk van het seizoen: asperges, roodlof, etc. Op twee plaatsen in de winkel kun je zelf noten tappen (hier links en achterin de winkel) en daarmee is er eigenlijk een compleet assortiment. Alleen pecannoten kan ik (nog) nergens vinden.
In een hoekje staan bijna alle varianten Barilla pasta, waarnaast alle denkbare specerijen (ook La Chinata pimentón de lavera). En wat rúikt dat! Een verdekt opgesteld schapje openbaart gedroogde zuidvruchten, vier soorten rozijnen (groen, zwart, geel en jumbo), gojibessen (200g €3,50) en nog meer noten. Dan een gangpad met Aziatische en Mediterrane aromaten, sauzen, conserven, sambals, boemboe's en Italiaanse import. TRS is ruim vertegenwoordigd met linzen en diverse gedroogde bonen. En als je verder langs de wijnrankbladeren, wijnen en het granaatappelbier loopt, kom je achterin in de Iraanse hoek.

Hier ligt thee van Ahmad, zoals die vroeger bij Marks&Spencer te krijgen was: Special Blend, Aromatic Earl Grey (echt héle goede!), Ceylan of Cardamom Tea en Green Tea (100 zakjes à €3,95). Pal naast de worteljam, appelazijn, dadelsiroop en brokken (dus niet op een stokje) kandijsuiker wit of geel. Aan de achterwand de vele schepbakken en tapsilo's met het bulkassortiment van ID Organics, inclusief geïntegreerde zelfbedieningskoffiemolen. Wel even met een gekleurde stift het nummer op je zakje schrijven. Ik ben nogal fan van de (eko) kaneelamandelen (€18,50/kg); die zijn echt heer- lijk. Maar wat zijn nou die 'tamari amandelen'? De blinkende vaten oliën en (balsamico)azijn, ook zelftap, zijn evenmin te missen. Met walnootolie (€9,95/l) hazelnootolie (€17,95/l) en pompoenpitolie (€22,50/l). De opsomming gaat stug door met Kurukahveci koffie, gedroogde paddenstoelen (als porcini, id est eekhoorntjesbrood), ingelegde citroenen, geschenkverpakkingen met luxe chocolades, ovaltine (ahá, dus híer zou ik dat spul kunnen kopen; ik had het ooit nodig voor dit recept van Jamie voor STP, maar kon het toen nergens vinden). 
Bijna uitgewinkeld? Nee, want de ogen krijgen nog flink te kost op de groente&fruit afdeling (truffelaardappelen, topinamboer, zoete citroenen, rettich, gele tomaatjes...), door de glazen deuren van de diepvries (sereh, saffraanijs, de knapperige, heerlijk vette en dus onweerstaanbare roti paratha en -yak- petehbonen), bij de diverse versbakken (ik zeg "twáálf soorten olijven") en niet te vergeten; bij de kassa (arganolie!)

Hoe fijn, hoe fijn. Stel je zou ergens wonen, waar een dergelijk fan- tastische toko níet voorhanden is, wat moet je dan? Waar vind je je broodnodige culiosa? Verse knoflook heeft de Appie soms ook wel, maar verse naan; lekker dikke, huisgemaakte tzaziki (ook goed zelf te maken); ongezouten macademia's (per kilo €19,50); dadelazijn of bloedsinaasappelen; daar kùn je toch niet zonder? Ik in ieder geval niet en dus mag ik op z'n tijd los bij Persepolis. En wil je wel geloven dat ik nog elke keer nieuwe producten ontdek?!

Bereiding Couscous

Couscous (of bulgur) bereiden doe je dus beter zo, dan alleen maar kokend water opgieten en laten wellen tot gaar. Waarvan akte; be- dankt Baktat.

Asia Balance

Laatst gekocht in Duitsland bij supermarktketen Toommarkt van het rewe huismerk (dus zal bij de grotere Rewe ook wel te koop zijn): "Gewürz-Kräutertee" Asia Balance met venkel, 25% gember, 10% anijszaad, 10% zoethoutwortel, 6% kardamom, 5% kaneel, 5% kruidnagel, 3% citroenschil en peper. Een goudkleurige thee met de pittigscherpe smaak van gember en het zachtfrisse van venkel en zoethout. Het zakje is "tot 100% biologisch afbreekbaar" (de rest van de verpakking dus niet?).
Het assortiment Rewe Feine Welt (dus niet: 'Re We Reine Welt') is het Duitse equivalent van AH Excellent. Genoemde thee wordt met de tekst "diese würzige Kräutermischung wird nach einer jahrtausend alten Rezeptur zusammengestellt und nimmt Sie mit auf eine spannende Reise durch die Aromen Asiens" aangeprezen. Toe maar. Er is ook een 'Kräuter des Südens" (verveine, lavendel, tijm) en "Träume Afrikas" (groene rooibos, appel en citroengras).

AH basic - het moge duidelijk zijn

Wat was ik trots toen ik in groep zeven (toen nog klas vijf) als één van de weinige (zo niet de weinigste ;) al wist hoe je "grapes" moest schrijven. Tegenwoordig pennen nog jongere leerlingen de meest indrukwekkende Engelse volzinnen neer, maar in de les erna is het wel "ik wordt". Taalverloedering als gevolg van de Angelsaksische tsunami die ons overspoelt? En helaas zal die trend zich schijnbaar voortzetten, want behalve de oerhollandse Hema komt ook de nóg oerhollandser Albert Heijn met een productenlijn waar de Neder- landse terminologie zo goed als van verdwenen is. Euroshopper wordt namelijk 'AH Basic' (die ene c is nog tot daar aan toe) met in zijn assortiment: duo hazelnut spread, salted pistachios en sliced mushrooms. Want anders snappen de toeristen in Zaandam het niet? Ik ben tegen. Omdat ik op onze bijzondere moedertaal nóg trotser ben.

13 mei 2013

Chocoladepudding (van avocado!!)

Wat de (vla)flip?



Werkelijk?! Wér-ke-lijk?!?! Een chocolade'mousse' zonder eieren; die niet ongezond vet is en geen geraffineerde suiker of chocolade bevat? Dát moet ik natuurlijk maken. Er is even een ritje naar een natuurvoedingswinkel voor nodig, voor amandelmelk (van merk Provamel, omdat die van relatief veel (7%) amandelen is gemaakt en geen maïssiroop of suiker bevat maar 3,8% agave), ahornsiroop (C) en goede cacaopoeder. Dan onderweg nog eetrijpe avocado's oppikken en het cacao-avontuur kan beginnen:

Laat ik eerst maar eens de hoeveelheden halveren voordat ik mijn kostbare ahornsiroop verspil aan iets met onbekende uitkomst. Dat betekent dat ik 1 avocado, 125ml amandelmelk, 90ml ahorn- siroop, 45g cacaopoeder, ½tl vanille-extract, een flinke snuf ka- neel (meer dan ¼tl) en wat fleur de sel met de staafmixer bewerk tot een homogene massa. Hélemaal glad pureren lukt met de staaf- mixer niet (in het filmpje wordt een blender gebruikt).

Aanvankelijk heeft de puree de consistentie van vla, maar het dikt nog wat in. En voor een nog dikkere mousse zou ik natuurlijk de hoeveelheid amandelmelk kunnen terugschroeven naar 100ml. Het totaal is meer dan genoeg voor 6 tot 8 dessertglaasjes, want een béétje blijkt genoeg. De pudding is mooi egaal van kleur. De avocado proef je écht niet; wel de heerlijkheid van ahornsiroop en kaneel. Mmmmmm (en zó grappig als je weet wat de ingrediënten zijn)!! De volle bitterheid van cacao ijlt lekker in de mond na en een paar rauwe cacaonibs geven net iets meer beet. Ik serveer de 'mousse' aan mijn beide ouders. En wetende dat mijn vader nóóit een avocado zou eten (en mijn moeder er "niet dol" op is), kan ik mijn lachen nauwelijks inhouden. Wat natuurlijk verdacht is. Ze merken wel dat dit niet zomaar chocoladepudding is, maar het wordt met smaak opgegeten. En heftig gevonden. Wat ík er vooral 'heftig' aan vind, is dat het verantwoord toeten is op deze manier. Het moge duidelijk zijn: een Toppertje!

Lang leve zelfzorg!

Een typisch ontbijt op een vrije dag: flinke pint (groene) thee; bak yoghurt met bessen, noten, lijnzaad; wat ik zo snel aan groente kan grijpen (in dit geval komkommer en gekookte gele biet); rauwe cacaobonen; bij voorkeur gerookte zalm en een snappel. Want een goed ontbijt is het halve werk. En ondertussen beantwoord ik mails of update dit soort foto's ;)

Paddenstoelenlasagne, en 'plenty' of it!

Het weekend blijft hét uitgelezen moment voor lekker 'in het voor- uit koken'. Vooruitkoken dus (niet te verwarren met 'fruitkoken'). Zaterdag rustig wakker worden en dan lekker boodschappen doen bij toko's en de betere detailhandel (Morty's); en met al snel volle tas over de markt struinen. Dit keer had ik een hele lading padden- stoelen nodig (kastanje- en 'gewone' champignons, shiitake en por- cini), verse kruiden (peterselie, dragon) en goede kazen (Gruyère, buffelmozzarella, Parmezaanse kaas). Zaterdagavond is dan voor bijkomen met lekkers en film (of alcohol en goed gezelschap) en zondag, na een warme douche die meestal uitmondt in uitgebreid badderen, komt dan het therapeutische gedeelte in de vorm van uitgebreid kokkerellen. Met als groot bijkomend voordeel dat er voor de aankomende (werk)dagen diner in huis is, al dan niet met hulp van koelkast en diepvries. Met deze week: Yotam Ottolenghi's paddenstoelenlasagne(s). Uit Plenty:

Een hele pan vol gebakken paddenstoelen doet de keuken alvast herfstig naar beregend bos ruiken. Lekker veel kruiden erdoor; dat belooft wat. Dan béchamelsaus maken en de kaas raspen. Het vul- len van de ovenschalen met paddenstoelen, vellen pasta, kaas en saus heeft iets rustgevends, bijna als spelen met lego. Waarbij je ook van losse onderdelen iets moet bouwen; dus dat klopt wel.

Een bruingebakken kaaskorst op eender welk gerecht is in mijn optiek altíjd geslaagd. En dat ik smul van mijn avondeten zat er dan ook dik in met zoveel kaas. De paddenstoelen blijkt een vaste koek die zeer goed snijdbaar is. De rucola erbij is onontbeerlijk. Goed recept van Ottolenghi, speciaal voor "voedsel nerds" als wij.

12 mei 2013

Italiaanse meringue

Dacht ik 'even' Italiaanse meringue te maken zonder het gedoe van een suikerthermometer. Giet ik mijn kokende suikersiroop in een dun straaltje al kloppend bij mijn stijfgeklopte eiwitten, wordt de hele boel weer vloeibaar (zie boven). Chips. Het maakt schijnbaar wél uit welke temperatuur de siroop heeft.

Fairtrade Refreshing

Gevonden bij MCD (Lombok, Utrecht) en sindsdien met erg veel genoegen gedronken: muntthee (54,5% munt) met kaneel (25%), zoethout (10%), gouds-en korenbloem en natuurlijk kaneelaroma. De mélange ziet er prachtig uit in het pyramidezakje, met veel groen en een paar blauwe spikkels (van de korenbloem). En het smaakt fris en verwarmend. Een nieuwe favoriet, dus.

11 mei 2013

Marqt

Zoals mede-oprichter Quirijn Bolle zegt: "Tegenwoordig gaan er meer mensen dood aan de gevolgen van overvoeding dan aan die van ondervoeding. Het is hoog tijd voor een andere manier van denken." Dat zet inderdaad wel even aan het denken, tot je beseft dat het gewoon wáár is. Natuurlijk wordt dat door Marqt in een nóg pakkender tekst omgezet: "Marqt is de plaats waar het allemaal bij elkaar komt. Andere ideeën over wat we eten. Respect voor na- tuur, dier en mens. Producten die met passie en een groot gevoel voor verantwoordelijkheid worden gemaakt en waar een eerlijke prijs voor is betaald. Eten dat dicht bij zijn oorsprong blijft. Echt eten." Want Marqt verkoopt niet onder de kostprijs, werkt met een zwarte lijst van verdachte E-nummers en het merendeel van de waren heeft een biologisch keurmerk. Oh ja, en producten die over hun houdbaarheidsdatum dreigen te gaan, worden weggegeven. De filosofie en uitvoering van deze duurzame winkel annex bijna- helemaalbiologische supermarkt klopt dus. En de naam klinkt ook al als een klok:

Dat levert een keten van winkels op gevuld met seizoensgebonden, vers, fairtrade, duurzaam geteelde en ambachtelijke artikelen. Quirijn: "Het argument dat kwalitatief goed voedsel ook duurder zou zijn? Wat goedkoop is, wordt vaak op een goedkope manier geproduceerd. En dat is wat we niet meer moeten willen, want goedkope productie leidt tot troep en de rekening daarvan wordt ergens anders neergelegd, bijvoorbeeld in de vorm van hogere zorgkosten." (hij weet het wel te brengen, hè)
Wat kom ik tegen bij een rondgang door een winkel (Overtoom)? Nou, bijvoorbeeld: gele bieten, paarse wortelen, romanesco, wilde tomaten, purperkers, kruidensla met bloemen (€3,99), diverse gedroogde paddenstoelen, veel verse vis, interessante worsten (o.a. van Brandt&Levie), 't IJ biertjes, lamsvlees (rack €46,50/kg en bout €27,50/kg), verschillende rauwe granen (boekweit, tarwe, rogge, spelt, gerst, haver), meergranen pasta, gekonfijte citroen- snippers, Tony's Chocolonely (ook de nieuw verkozen limited edition), Tyrrell's chips (ook in mini-zakje 40g €1), vers brood (vier keer per dag in de winkel afgebakken), agar-agar, membrillo, ahornsiroop, miso, paddenstoelenbouillon, gebrande noten (zie ik daar van mooie grote amandelen? jawel) en een veelheid aan de zogenaamde superfoods (gedroogde incabes 100g €4; gojibessen 100g €5; physalis 120g €4,30; moerbeien 200g €4,19). Ik kijk dus mijn ogen uit (en pas op, want mijn ogen zijn groter dan mijn maag)!

En verder? 'Anders dan anders' snoeperijen als kaneelamandelen (200g €3) en repen pure chocolade met gember. Maar ook: verse guacamole, truffelmayonaise, volop specerijen (arabiata peper, roze peperbes, lavendel 12g €3,10), pappen, (geiten)yoghurts, jopenbier, wijnen, ecologische cosmetica-en kuisproducten en, voor mij 'la pièce de résistance': volop bijzondere kaasjes. Ik zie bijvoorbeeld geitenblauwschimmel, noordzeekaas, walnootbrie, gerookte kloosterkaas, morbier, bergkaasjes, boerenfenegriek en natuurlijk diverse kazen van alle bekende melkgevende veedieren (m.u.v. paard). En dan noem ik alleen wat míj het meest grijpt. Je kan hier dus niet alleen kwalitatief goed en verantwoord, maar vooral ook heel lekker boodschappen doen. Ik ben enthousiast. Bovendien zijn bij Marqt de producenten bekend (en ze staan ook op de site). Maar wel even belangrijk: je kan bij Marqt niet met contant geld betalen! En aan parkeerplaatsen doen ze feitelijk ook niet, logischerwijs.

Marqt staat voor kwaliteit, duurzaamheid en daarmee is er dus een uitgebreid, interessant assortiment te vinden dat niet snel ergens anders te koop ligt. Interessant dus voor bewuste eters, verstokte foodies en prestigieuze yuppen (want hier boodschappen doen is natuurlijk héél verantwoord). Marqt zit vooralsnog in Amsterdam (3 filialen), Rotterdam (2 filialen), Haarlem en Den Haag; maar er komen hopelijk snel meer winkels bij (Utrecht, Utrecht, Utrecht!). De openingstijden variëren al naar gelang de locatie, maar liggen vaak tussen 9.00 en 20.00u.

06 mei 2013

Knorr Wereldgerechten 3/3

Met alle 28 verschillende Wereldgerechten van Knorr zou je je "even ergens anders wanen", zegt de fabrikant. Nou wil ik me na een lange werkdag best even ergens anders wanen, en dus besluit ik met álle wereldgerechten de proef op de som te nemen. Oók, omdat sommige van deze pakken mij en mijn huisgenoten tijdens de studententijd door diverse 'wat moeten we nou eten' discussies heen hebben gesleept. En dus is dit meteen het antwoord op de vraag of mijn smaak na een decennium veranderd is. Deel drie!!

Zie wat voorafging in De Grote Knorr Wereldgerechten Test, deel één en deel twee.

Burritos (nr.3): De bijgeleverde kruidenmix ruikt precies zoals die van de taco's. De uitpaktortilla's worden in verband met summier formaat door mij vervangen door zes grote losgekochte, en dan is er maar net genoeg van het pittige sausje. Met de frisse ijsbergsla erbij, zijn deze burrito's helemaal top, maar is niet élke vulling in tortilla's met gesmolten kaas uit de oven, prima? Conclusie: lekker uit de hand te eten kaasverleiding.

Kantonese Kip: De verkregen glijmie-met-saus is prettig lichtpittig met bovendien lekkere zoete (honing)vleesjes en veel knapperige groenten. De komkommer'salade' (what else?) is niet zo fijn fris als bijvoorbeeld die van nasi rames. Conclusie: Er is inderdaad véél van; ruim genoeg voor vier personen inclusief twee puberzonen. Zeer geschikt dus als beide ouders pas om 18.30u thuiskomen en iedereen nog eten moet.

Risotto: Véél groente (optioneel nog extra panvulling in de vorm van (bos)ui). De op de verpakking gesuggereerde verse basilicum zou zeker niet op het werkelijke gerecht misstaan. Maar 10 tot 12 minuten de rijst koken? Zeg eerder 20 minuten! en dan nog is de precieze gaarheid moeilijk te bepalen. De tip "de rijst moet nog iets nat zijn" blijkt weinig helpvol, want op het bord droogt de risotto nog in. De gebakken champignons hebben een onprettig andere (rubber)consistentie dan de (snotterige) rest. Even hapt de schotel lekker weg, maar het valt als een baksteen op de maag; dus zéker geen slagroom toevoegen! Conclusie: dit is niet veel makkelijker te maken dan echte risotto van arboriorijst maar boet wel veel aan smaak in: afgeserveerd.

Moussaka: Het vooraf grillen van aubergineplakjes kost bijna een half uur. En dan moet de hele schotel nog bijna een uur de oven in! Dat kaassausje is weer erg raar: 250ml water+zakje poeder+1 ei +geraspte kaas; maar dit waterige goedje blijkt in de oven tot een dik quasiromige kaaslaag in te drogen, dus vooruit. De moussaka ziet er daarna héérlijk uit: een rijk bubbelende rode saus met fijn bruingebakken romige toplaag. En het is ongelooflijk: het gerecht is niet zout genoeg! Stiekem is deze moussaka als ovenschotel wel geslaagd en de aubergine is makkelijk genoeg te vervangen door courgette of venkel. Conclusie: als je die aubergine weglaat, heb je eigenlijk lasagne met aardappelschijfjes...

Gyros: Beremakkelijk om te maken en best goed te eten lekkere vleesjes met kruidige barbequesmaak. Maar de droge rijst met vreemde tomaten(?)smaak en de gigantisch zoute 'tzatziki' halen het geheel ver naar beneden. De salade is een schamele troost, àls je tenminste niet alle dressing gebruikt (want wederom te zout). Conclusie: mòcht je een pak Knorr Gyros in de kast hebben staan, dan alles weggooien behalve de kruidenmix voor vlees. En daar maak je dan zelf tzatziki bij.

Nasi Rames: De nasi is zout en mag in zijn geheel vooral krúidiger. De 'gadogado' is goed pinda in geur én smaak. Met een lekker frisse komkommersalade die, als je de hele nasi weglaat, samen met de gadogado naar een dikke 8,5 à 9 neigt. Maar de spelfouten op de verpakking ("sniper de ui en halfveer de sperziebonen") zijn wel heel slordig. Conclusie: Alwéér komkommersalade? Waarom geen 'maak-je-eigen-atjar' met gesneden witte kool en wortelreepjes? En een klein zakje seroendeng zou ook niet misstaan hebben in dit pak. Dit is een hint, Knorr!

Kip Palava: De marinade rook zó lekker, maar je proeft er uitein- delijk niks van terug. Het gerecht bestaat uit rijst met sesam en een milde romige (pinda?)saus met malse stukjes kip en veel (extra toegevoegde) groenten. Maar het smaakt eigenlijk nergens naar, ja, naar lichtpittig. Conclusie: saai.

Paëlla (nr.9): Het bijgeleverde zakje gevriesdroogde 'groentenmix' is ronduit sneu te noemen, maar daardoor leent dit gerecht zich wel weer uitstekend voor het opmaken van restjes groente uit de koelkast. En dán is deze paëlla rijk gevuld, zodat er gemakkelijk 6 personen van kunnen eten. Brood en een flinke salade erbij, en 8 mensen hebben te eten. Conclusie: snel een pan vól eten, waar wel nog veel naar eigen inzicht en door eigen hand aan toegevoegd moet worden (knoflook, rode peper, zout, flinke bak zeevruchten, visjes, kip, courgette, een preitje, paprika, (diepvries)doperwten, ui, champignons....).

Teriyaki (nr.8): Een groenterijk, knapperig gerecht met smaak. De rijst (met worteltjes? of wat zijn die oranje stukjes eigenlijk?) heeft een, uiteraard, grote droge korrel. Deze teriyaki is best lekker, niet eens zo vreselijk zout, en zeker niet vies. Maar hoe heet en snel je de biefstukreepjes ook bakt, uiteindelijk is het vlees altijd taai. Wat vreselijk zonde is. Conclusie: het heeft helemaal niks met Japan te maken, waar het voedsel om pure kwaliteit draait, maar een prima diner is dit wel.

Kip Tajine: Verrassende nieuwkomer in het Knorr assortiment, zéér rijk aan groenten (de slimmerik neemt een zakje 'hutspot' AH 500g €1, in plaats van zelf ui en peen te gaan snijden) met malse kipstukjes in subtiel smeuïge saus. Jammer dat de zoetpittige marinade in de uiteindelijke saus ten onder gaat. En het garen van de couscous (volgens mij is dit eerder bulgur!) moet goed getimed worden, want anders is ze koud. Maar Knorr suggereert slim om olie aan de couscous toe te voegen en daarmee hebben we zelfs een nieuw trucje geleerd. Conclusie: een goede combinatie van subtiele smaken, zonder dat je er daadwerkelijk zo'n gebruik-ik- toch-nooit tajine voor hoeft aan te schaffen.

Kip Tandoori (nr.2): De marinade ruikt (in tegenstelling tot de zeer muffe rijst) werkelijk verrukkelijk, maar verder is het weer typisch een gevalletje magische rijstkorrel en magische zelfbindsaus... Ik heb zelf hevig meer groenten toegevoegd (en wat kokosrasp). De saus en gele rijst ògen beide Indiaas maar blijken verder niet echt goed bij elkaar te passen, hoewel de saus best lekker is zonder echt smaak te hebben. Conclusie: in die wereldgerechten kun je in ieder geval wel al je restjes groenten kwijt.

Dürüm (nr.10): De gekruide broodjes in het pak zijn erg goed, maar worden uit de oven wel snel hard. En zijn dan niet meer oprolbaar. Zeker niet omdat de te groot gesneden stukken vlees zich sowieso moeilijk in een rol laten wegzetten. De broodjes zijn dus te klein, maar dat is het grootste minpunt. Lekker pittig, goed gekruid, niet te zout. En dan dat fijne yoghurtsausje: héérlijk! Dille, beetje zout, zurig, voelt romig in de mond. Conclusie: MJAM.

Kip Jambalaya: Lekker veel groenten, knapperige champignons, veelbelovende gemarineerde kip en chorizo. Maar dan moet er nog rijst, sausmix en water bij, zodat er na 20 minuten 'pruttelen' niets meer van over is dan een onbestendig éénpans'prutje' wat als hap-slik-weg tv-diner fungeert. De stukjes worst zijn het lekkerst, maar daar heb je de rest van deze jambalaya dus niet voor nodig. Conclusie: warm en vullend, maar de koude restanten kunnen zelfs de hond niet bekoren.

Nu alle Knorr Wereldgerechten zijn bereid en gegeten (zie ook test 1 en test 2), volgt hieronder het résumé van de testresultaten (met tromgeroffel): Van alle geteste Wereldgerechten zijn Taco's samen met Dürüm mijn onbetwiste nummers één, zeer in tegenspraak met de rest van Nederland die schijnbaar de voorkeur aan lasagne geeft. Wat ik liever zelf maak. Verrassend oké zijn Enchiladas. Gehaktbullar, Chappati (inmiddels niet meer te krijgen), Kip Madras, Burrito's en Kip Tajine. Met iets meer extra werk (bijvoorbeeld een paar úúr marineren in plaats van de vaak voorgestelde tien minuten) en soms juist de kunst van het weglaten, is van Kantonese Kip, Moussaka, Nasi Rames, Teriyaki en Kip Tandoori ook nog wel iets te maken. De rest is afgeserveerd. Tenminste, qua verfijnde smaak. Als je geen aanstoot neemt aan E-nummers, een scheutige hand in zout, een tekort aan groenten (die je natuurlijk makkelijk zelf meer kunt toevoegen) en de schijn- baar eeuwige begeleider 'komkommersalade' (welgeteld bij 6 van de 28 wereldgerechten), dan kun je met Knorr Wereldgerechten snel, makkelijk en relatief lekker uit de voeten. Voor avontuurlijke koks, zeg maar, die niet van zelf nadenken houden. Het is allemaal wel een beetje 'toveren met poeders' (wat op zich best leuk is op z'n tijd), maar echt koken is het niet. De troostprijs gaat, om nos- talgische redenen, naar Beef Shanghai.

Natuurlijk blijft Knorr zichzelf steeds opnieuw uitvinden, want "smaak zit in hun natuur". Bovenstaande test betreft een moment- opname van mijn persoonlijke mening. De Wereldgerechten Specials (Hoisin Kip, Tandoori Tilapiafilet en Sesam Kip) zijn buiten beschouwing gelaten. Want feitelijk vind ik het wel even goed met Knorr.

05 mei 2013

Pieman (niet op z'n NLs uitspreken!)

Voor de 'pies' van Sven Brink staan "kwaliteit en exclusiviteit" hoog in het vaandel en zijn hartige taartjes zouden te vinden zijn op de markten van Schagen, Amstelveen, Haarlem en Amsterdam. En op vrijdag (13-21u) ook op de markt in hartje IJsselstein. Dat is wat dichter in de buurt en op een spaarzame vrije vrijdag (paradoxaal als dat klinkt) zet ik mijn auto weg in de naastgelegen P Overtoom om voor €4 (3 voor €10) een Pie African Boboti van dé Pieman te kopen.

Het idee voor een pieshop (een pies-hop?) werd gek genoeg in het Zuiden opgedaan, maar wel bij een Britse traiteur. De pieman: "Het geheim van een goede pie zit hem in de producten. Wij maken ons deeg met 100% roomboter en werken voor de vulling uitsluitend met biologische groenten en scharrelvlees. Momenteel werk ik aan een aantal pies bereid met wild, want pies volgen de seizoenen."

Ik ben zelf een beetje teleurgesteld, want de piekorst is 'gewoon' van bladerdeeg. Prachtig (machinaal) gestempeld, maar toch. Wel authentiek quasi sjiek eetpapier logo van de pieman er bovenop. De vulling bestaat voornamelijk uit rozijntjes, worteljulienne en fijn gekruid gehakt; en smaakt zoetig, met een beetje pit (in vooral de nasmaak) en érg lekker. Dit hartige taartje is zijn €4 meer dan waard en ik zal zeker nog eens een taartje kopen als ik ze ergens zie (ben ook benieuwd naar 'vega linzen') maar er echt helemaal voor omrijden? nee. Zo'n pie lijkt mij de perfect picknick versnapering, ware het niet dat ze warm het beste zijn; láng in de zon laten liggen dus ;)